மனங்கவர் கொழுந்தன் – பகுதி 1

கணவர்களின் கையாலாகாத தனத்தினால் பாதை மாறிய பெண்கள் பற்றிய நிறைய கதைகள் படித்திருக்கிறேன். ஆனாலும் அந்த வரிசையில் நானும் ஒருத்தியாக அமைவேன் என நான் கனவிலும் கூட நினைத்துப் பார்க்கவில்லை.

வயதுக்கு வந்தது முதல் கல்யாணம் ஆனது வரை அப்பா அம்மா சொற்படி யாரிடமும் மனதினைக் கூட பறி கொடுக்காமல் ஒழுக்கமாக வாழ்ந்து கொண்டிருந்தேன். ஆனாலும் நானும் பெண்ணல்லவா? எனக்கும் உணர்ச்சிகள் உண்டு. காம ஆசைகளும் இடையிடையே தோன்றும். ஆகையால், நண்பிகளின் ஆலோசனைப்படி காமக்கதைகள் படிப்பது, வீடியோக்கள் பார்ப்பது என்று எனது வாழ்க்கையும் போய்க்கொண்டிருந்தது. தாங்கவே முடியாத உணர்ச்சிகள் பொங்கும் வேளைகளில் எல்லோரையும் போல நானும் பாத்ரூம் சென்று சுய இன்பம் கண்டு எனது காம உணர்ச்சிகளை தணித்துக் கொள்வேன்.

இப்படியிருக்க, காலேஜ் படிப்பு முடிந்த கையோடு வீட்டில் எனக்கு மாப்பிள்ளை பார்க்க ஆரம்பித்தார்கள். 22 வயதிலேயே கல்யாணமும் செய்து வைத்தார்கள். எனது கணவர் பெயர் ஜெகன். வயது 28. அவரது அப்பாவுடன் சேர்ந்து ஊரிலேயே சொந்தமாக நகைக்கடை ஒன்று வைத்து வியாபாரம் செய்துகொண்டிருந்தார். அப்பா அம்மாவுடன் சேர்த்து அவருக்கு ஒரு தங்கையும் ஒரு தம்பியும் இருந்தனர். அவரது தங்கை பெயர் நிரோஜா. கல்யாணம் செய்துகொண்டு அவளது கணவரின் வீட்டில் வசித்து வருகிறாள். தம்பியின் பெயர் அஷ்வின். கொரியாவில் வேலை செய்து கொண்டிருந்தான். எங்களது கல்யாணத்துக்காக விடுமுறையில் ஊருக்கு வந்திருந்தவன் கல்யாணம் முடிந்ததும் ஓரிரு நாட்களில் மீண்டும் கொரியாவிற்குப் பயணமானான்.

கல்யாணமானதும் எல்லா பெண்களைப் போலவும் நானும் பல கனவுகளுடன் முதலிரவு அறைக்குள் நுழைந்தேன். முத்தங்கள், அரவணைப்புக்கள், தீண்டல்கள் என எல்லா வகையான காம விளையாட்டுக்களையும் முதன்முதலில் நானும் அனுபவித்தேன். சிலிர்த்துப் போனேன். கிறங்கினேன். ஒரு ஆணின் கையில் இவ்வளவு சுகங்கள் தரும் வல்லமை உண்டா என்று ஆச்சரியமும் அடைந்தேன். புணர்ச்சியின் போது எனக்கு ஏற்பட்ட வலியின் காரணமாக எனது கன்னித்திரையினைக் கிழித்து ஆண்குறியினை முழுமையாக உள்ளே வாங்கி அதன் பூரணமான சுகத்தினைப் பெற்றுக்கொள்வதற்கு எனக்கு நான்கு நாட்கள் ஆகியது.

முதல் இரண்டு மூன்று தடவைகள் எனக்கு வலிகள் மட்டுமே கிடைக்கப்பெற்றன. அதன் பின்னர் புணர்ச்சியின் சுகங்கள் எனக்குக் கிடைத்தாலும் கூட அதில் ஏதோ ஒரு குறை இருப்பது போல உணர்ந்தேன்.

எனது கணவரின் ஆண்குறி மிகவும் பெரிதாகவும் தடிப்பமாகவும் இருக்கும். ஆனாலும் அவரால் 2 அல்லது 3 நிமிடங்களுக்கு மேல் தாக்குப்பிடிக்க முடியவில்லை. நான் உச்சநிலையினை அடைவதற்கு முன்னரே அவர் உச்சநிலையினை அடைந்து உள்ளே விந்தினைப் பீய்ச்சி அடித்துவிட்டு என்னைக் கட்டிப்பிடித்தபடி அப்படியே படுத்துவிடுவார். எப்போதாவது ஒருநாளில் தான் எனக்கும் பூரண சுகம் கிடைக்கும். அரைகுறையான சுகங்கள் கிடைக்கும் நாட்களில் நான் மிகவும் கவலையடைந்தேன். அந்த மனக் குமுறலை எனது உற்ற நண்பியிடம் கூறிய போது அவள் சில அறிவுரைகளை வழங்கினாள். அதன்படி பல தடவைகள் முயற்சி செய்து பார்த்தாலும் கூட அவையும் எனக்குப் பெரிதாக வெற்றியளிக்கவில்லை.

கூடலில் வெற்றியென்பது ஆண்களின் கைகளில் தான் தங்கியுள்ளது. நாம் என்ன செய்ய முடியும்? அவர்களாக தங்களது துணையைப் பற்றி சிந்தித்து செயல்படாதவரை பெண்களின் நிலை இதுதான். என்ன செய்வது? எல்லாமே விதி என நினைத்து வாழ்ந்துகொண்டிருந்தேன்.

இப்படியே மூன்று வருடங்கள் கழிந்து போய் இருந்தன. ஆனாலும் எனது வயிற்றில் எந்தவிதமான பூச்சி புழுக்களும் உருவாகவில்லை. எத்தனையோ டாக்டர்களை சந்தித்து செக்கப் செய்து பார்த்தாலும் கூட எந்தப் பயனும் இல்லை. எனக்கும் அவருக்கும் உடலளவில் எந்தப் பிரச்சனைகளும் இல்லை என்பது தான் அவர்களின் முடிவாக இருந்தது. குழந்தை இல்லாத பிரச்சனை என்னையும் எனது குடும்பத்தார்களையும் மிகவும் கவலையில் ஆழ்த்தியது. இருந்தாலும் எல்லாம் அவன் செயல் என்று பொருமையாக காத்திருந்தோம்.

கவலையும் கண்ணீருமாக எனது வாழ்க்கை இப்படியே போய்க்கொண்டிருந்த வேளையில்த்தான் எனது கொழுந்தன் அஷ்வின் மூன்று வருடங்களின் பின்னர் இரண்டு மாத விடுமுறையில் ஊருக்கு வந்திருந்தான்.

அஸ்வின் எனது கணவரை விடவும் மிகவும் அழகானவன். ஆறடி உயரமானவன். மஞ்சள் நிற மேனியும், அளவான தாடியுடனும் கிட்டத்தட்ட ஹரிஸ் கல்யாண் வாக்கில் இருப்பான்.

எனக்கு அவனுடன் பெரிதாக பழக்கமில்லையாகையால் வீட்டிற்கு வந்ததிலிருந்து நாலைந்து நாட்கள் நான் அவனுடன் சரியாகப் பேசிக்கொள்ளவில்லை. அவன் அண்ணி என்ற மரியாதையுடன் நடந்துகொள்வான். நான் கொழுந்தன் என்ற மரியாதையுடன் நடந்து கொள்வேன். ஆனாலும் ஒரே வீட்டில் இருந்து கொண்டு பேசாமல் இருக்க முடியுமா என்ன?

ஜெகனும் மாமாவும் கடைக்குச் சென்ற பின்னர் நானும் அத்தையும் அஷ்வினும் மட்டும் தான் வீட்டிலிருப்போம். அப்போது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவனுடன் பேச ஆரம்பித்தேன். நாளாக நாளாக எனக்கும் அவனுடன் நல்ல நட்பு வளர ஆரம்பித்தது. எனது மனதில் இருந்த கவலைகளுக்கும் தனிமைக்கும் அவன் தான் துணையாகவும் இருந்தான். ஆனாலும் அவனது பார்வையில் கொஞ்சம் திருட்டுத்தனங்கள் இருந்தன. நான் கவனிக்காத நேரங்களில் அவனது பார்வை எனது அங்கங்கள் மேல் படர்வதனை சில நேரங்களில் நான் உணர்ந்தேன்.

என்னடா இது? அண்ணி என்றும் பார்க்காமல் இப்படியெல்லாம் பார்க்கின்றானே என்றிருந்தது எனக்கு.  ஆனாலும், வீட்டில் இருக்கும் பொழுது எல்லா நேரங்களும் எல்லாவற்றையும் மறைத்துக்கொண்டா இருக்க முடியும்? இல்லையென்றால் அவனைக் கண்டதும் ஓடிச்சென்று துப்பட்டாவை எடுத்து போர்த்திக் கொள்ளத்தான் முடியுமா? அது ஆண்களின் பொதுவான இயல்பு. என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை. அதனைப் பற்றி கண்டும் காணாதது போல இருந்துகொள்ளப் பழகினேன்.

தொடரும்

கதை பிடித்திருந்தால் [email protected]
என்ற முகவரிக்கு உங்கள் கருத்துக்களை அனுப்புங்கள்.

The post மனங்கவர் கொழுந்தன் – பகுதி 1 appeared first on .