Play on Chrome browser
வணக்கம் நண்பர்களே…
என் பெயர் ராஹுல். வயது 28, நன்கு சிவந்த நிறத்தில் அளவான உடல்வாகுடன் பெண்களைத் திரும்பிப் பார்க்க வைக்கும் அளவிற்கு இருப்பேன். (Money Heist web series ல் வரும் புரஃபசர் போலவே என் பேச்சும், நடவடிக்கைகளும் தெளிவாகவும், தீர்மானமாகவும் இருக்கும் என்பதால் என் நண்பர்கள் என்னை புரஃபசர் என்று செல்லமாக அழைப்பார்கள்) இன்னும் திருமணம் ஆகவில்லை, கடந்த 4 வருடங்களாக பெண் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். ஜாதகத்தில் தோஷம் இருப்பதால் திருமணம் தள்ளிப் போய்க் கொண்டே இருக்கிறது.
இதனால் தனிமை என்னைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வதைத்துக் கொண்டு இருப்பதை மறைக்க அத்தனிமையையே துணையாக ஏற்றுக் கொண்டவன் நான். அதற்கான சிறந்த வடிகாலாக இருப்பது இந்த வலைதளம் தான்.
கதைகளை படிக்கப் படிக்க, கதைக் களத்தைக் கற்பனை செய்து பார்த்து கதாபாத்திரங்களுக்குள் நம்மையும், நமக்கு விருப்பமானவர்களையும் புகுத்தி பார்க்கும் போது, எல்லையில்லா இன்பம் கிடைப்பதை உணரமுடிகிறது. அந்த இன்பம் வீடியோக்கள் பார்க்கும் போது கூட ஏற்பட்டதில்லை.
இப்படியாக வழக்கம் போலக் கடத்து போக வேண்டிய ஒரு நாள், வாழ்வின் மறக்க முடியாத நாளாக மாறியதை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ளவே இந்தக் கதையை எழுதுகிறேன். இதுவே நான் எழுதும் முதல் கதை ஆகும். முதல் முறை என்பதால் சுருக்கமாக எழுத முடியவில்லை. சற்று பொறுத்துக் கொள்ளுங்கள்.
இந்தக் கதை உண்மைக்கதை என்பதால், என்னால் சுருக்கமாக எழுத முடியவில்லை. நிச்சயமாக தொடர்கதையாகவே எழுதப் போகிறேன்.
(உங்கள் ஆதரவு இருந்தால்)
கதையைப்பற்றிய உங்கள் விமர்சனங்களையும், கருத்துக்களையும் [email protected] என்ற E-Mail id யில் தெரிவிக்கவும்.
சரி… கதைக்குள் செல்வோம் வாருங்கள்…
வேலை விசயமாக அடிக்கடி சொந்த ஊரில் இருந்து சென்னைக்கு செல்ல வேண்டி இருந்தது, வழக்கமாக நிறுவனத்தில் இருந்தே ரயில் அல்லது பேருந்தில் முன்பதிவு செய்து தருவார்கள், தனிப்பட்ட படுக்கை வசதியுடன் ஏற்பாடு செய்து தருவதால், பொழுதைக் கழிக்கவும் தூக்கம் வரும் வரையிலும், கதைகள் படித்து மற்றும் வீடியோக்கள் பார்த்து திருப்தி அடைந்து கொண்டிருந்தேன்.
அப்போது தீபாவளிப் பண்டிகைக் காலம் என்பதால் முன்பதிவு செய்ய முடியாமல் போனது சற்று ஏமாற்றத்தையே அளித்தது. வேறுவழியின்றி முன்பதிவில்லாமலே அரசுப் பேருந்தில் ஏறிப்போக வேண்டிய சூழ்நிலையில் இருந்தேன். எனக்கிருந்த ஆறுதலான ஒரே விசயம் சாய்வு இருக்கையாவது கிடைத்ததே என்பது மட்டுமே…
பேருந்து புறப்பட்டு வெளியில் வந்த பிறகே அதையும் பிடிக்க முடிந்ததால், நல்ல இருக்கையைத் தேடிப் பிடிக்கும் வாய்ப்பும் இல்லை. நான் ஏறும் போதே பேருந்தின் விளக்குகள் அணைக்கப்பட்டு இருட்டாகத் தான் இருந்தது. இரண்டு ஆள் உட்காரும் இருக்கைகளில் ஒன்றில் அமர்ந்து கொண்டேன். அருகில் இருந்த இருக்கையில் ஒரு சிறுவன் அமர்ந்திருந்தான்.
பேருந்து புறப்பட்ட சிறிது நேரத்தில் நிசப்தமாக இருந்தது, எல்லாரும் தூங்கிவிட்டனர். இருக்கை வசதியாக இல்லாததால் நான் மட்டும் நெளிந்து கொண்டே இருந்தேன். தூக்கமும் வரவில்லை. அப்போது தான் தோன்றியது, இந்த சூழ்நிலையில் தமிழ் கதைகள் படித்தால் என்ன? என்று… சுற்றிப் பார்த்தால் யாரும் கவனிக்கவில்லை. சரியென்று செல்போனை எடுத்து தமிழ் காமக் கதைகள் பக்கத்திற்கு சென்று, ஒவ்வொரு கதையாகப் படிக்க ஆரம்பித்தேன். சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு கதையின் நடுவே ஒரு படம் இருந்ததைத் தவறி கைப்பட்டதில் அது திறத்துகொண்டு அதிலிருந்த ஒரு வீடியோ ஓட ஆரம்பித்தது. சரியென்று நானும் பார்த்துக் கொண்டிருக்க என் சீட்டுக்கருகில் நான் கை வைத்திருக்கும் பகுதியில் ஏதோ ஒரு ஸ்பரிசத்தை உணரமுடிந்தது. சட்டென வீடியோவை செல் ஃபோனோடு மறைத்துக் கொண்டு திரும்பிப் பார்த்தால், பின் சீட்டில் ஒரு இளம்பெண் தூங்கிக் கொண்டு இருந்தாள். இருட்டில் முகம் சரியாகத் தெரியவில்லை. தூக்கத்தில் தவறுதலாக கால் எனது இருக்கையில் பட்டிருக்கிறது. அவளது காலைக் கொஞ்சம் தள்ளி விடலாமென்று நினைக்கையில், அவள் தூக்கம் தெளிந்து என்னைத் தவறாக புரிந்து கொள்ள வாய்ப்பு இருப்பதால் நான் எதுவும் செய்யாமல் இருந்து விட்டேன். இருப்பினும் என் கையை வைக்க வேறு இடமில்லாததால், அவள் கால்களில் படாத வண்ணம் முடிந்த வரையில் குறுக்கியே வைத்திருந்தேன். ஆனால் வெகு நேரம் அப்படி வைக்க முடியவில்லை. எனவே கை பட்டாலும் பரவாயில்லை என்று சாதாரணமாக வைத்துக் கொண்டேன்.
அதன் பின் ஒரு அரை மணி நேரத்திற்கு செல் ஃபோனை எடுக்கவில்லை. பின்னாலிருப்பது பெண் எனத்தெரிந்த பின்பு எப்படி கதை படிப்பது, வீடியோ பார்ப்பது என்று எண்ணி கட்டுப்படுத்திக் கொண்டிருந்தேன். ஆனாலும் ரொம்ப நேரத்திற்கு அது முடியவில்லை.
மீண்டும் செல்ஃபோனை எடுத்து மீண்டும் வீடியோவை தொடர்ந்து பார்க்க ஆரம்பித்தேன். கையில் அந்தப் பெண்ணின் கால் வேறு இடித்து என்னை உசுப்பேற்றிக் கொண்டே இருந்ததால், மெதுவாகத் எனது தம்பி பேண்ட்க்குள் பெரிதாக ஆரம்பித்தான். அவனைக் கட்டுப்படுத்த ஒரு கையால் அழுத்திப் பிடித்துக் கொண்டும் வந்து கொண்டிருந்தேன். அப்போதும் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. சுற்றிலும் பார்த்தேன், பின்னால் இருந்தப் பெண் உட்பட எல்லாரும் தூங்கிக் கொண்டு இருந்ததை உறுதிப்படுத்திக் கொண்டேன். மெதுவாக எனது 7 இன்ச் சுன்னியை பேண்டில் இருந்து வெளியில் எடுத்தேன். மெதுவாக மேலும் கீழுமாக உருவி விட்டுக் கொண்டே வீடியோ பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். சட்டென ஒரு உந்துதலில் சுன்னியிலிருந்த கையை எடுத்து அந்தப் பெண்ணின் காலை மெல்லத் தொட்டுப் பார்த்தேன். எந்த அசைவும் இல்லை. வீடியோ ஃபோனை லாக் செய்து வைத்துவிட்டு என் இடது கையால் அவள் காலை வருடிக் கொண்டே வலது கையால் என் சுன்னியை உருவிக் கொண்டிருந்தேன். பொது இடத்தில் சுற்றி இவ்வளவு பேர் இருக்கும் போது ஒரு பெண்ணைத் தடவிக்கொண்டு இருப்பதை நினைக்கும் இன்னும் செம கிக்காக இருந்தது. ஆனால் அது வெகு நேரம் நீடிக்கவில்லை. மூடு அதிகமானதில் சற்று வேகமாகக் குலுக்க ஆரம்பித்தேன். அப்படிக் குலுக்கிய வேகத்தில் அவள் காலை இருக்கிப் பிடித்து விட்டேன். அவளுக்கு கால் வலித்திருக்க வேண்டும். லேசாக காலை அசைப்பது போல் இருந்தது. நான் சட்டென்று என் கையை எடுத்துவிட்டேன். என் சுன்னியை அவள் பிர்த்துவிடுவாள் என பயந்து பையை வைத்து என் சுன்னியையும் மறைத்துக் கொண்டேன். ஒரு 5 நிமிடம் எந்த அசைவும் இல்லாமல் இருந்தது. அதன் பின்னர் திடீரென்று அந்தப் பெண் இருக்கையில் இருந்து எழுந்திருப்பதை உணர்ந்தேன். நடந்ததை எல்லாம் பார்த்துவிட்டாள் என்றும், என்னைத் திட்டவோ, நடத்துநரிடம் புகார் செய்யவோ போகிறாள் என்றும் எண்ணி பயந்து விட்டேன்.
ஆனால் அப்படி எதுவும் நடக்கவில்லை, என் பக்கத்தில் இருந்த சிறுவனிடம் வந்து, அவள் அருகில் அமர்ந்திருக்கும் பெண்மணியின் குறட்டை அவளைத் தூங்கவிடவில்லை என்று சொல்லி, இருக்கை மாற்றி உட்காருமாறு கூறினாள். அந்த சிறுவனும் அந்த இருக்கைக்கு மாறினான். இப்போது அந்தப் பெண் என் பக்கத்தில் அமர்ந்து கொண்டாள். எனக்கு கொஞ்சம் பயம் தெளிந்திருந்தாலும் இதயத்தின் படபடப்பு இன்னும் குறையவே இல்லை. ஏனென்றால் என் தம்பி இன்னும் பேண்டுக்கு வெளியிலேயே நீட்டிக் கொண்டு இருக்கிறான். பையின் அடியில் மறைத்து வைத்ததால் அவளுக்குத் தெரியவில்லை. ஆனால் எப்படி உள்ளே போடுவது என தெரியாமல் முழித்துக் கொண்டிருந்தேன். எப்படியோ இதுவரை நம்மை அவள் பார்க்கவே இல்லை என்று நிம்மதியடைந்தேன்.
இப்போது தான் அவளை அருகாமையிலிருந்து முழுதாகப் பார்த்தேன். அந்த இருட்டிலும் அவளது பிரகாசமான முகமும், கண்களும் பளிச்சென்று தெரிந்தது. வெள்ளை வெளேர் என்றிருந்த முகத்தில் கருவண்டு போன்ற கண்களும், நெற்றியின் வலது புறத்தில் சுருண்டு விழுந்த முடியை காதோரத்தில் ஒதுக்கும் சாக்கில் என்னைப் பார்த்தாள். ஓரிரு நொடிகளிலேயே இது நடந்து முடிந்திருந்தாலும், என் நெச்சுக்குள் மின்னல் வெட்டியது போலிருந்தது. வெளிர்நீல நிறத்தில் சுடிதாரும், கருப்பு லெகினும் அணிந்திருந்தாள். மார்புப்பகுதியில் இருந்த எம்ராய்டரி ஜிகினா டிசைன் மற்றும் அதன் மேல் போட்டிருந்த கருப்பு நிற ஷாலை வைத்து அவள் ஒரு இஸ்லாமியப் பெண்ணாக இருக்கலாம் என்று தோன்றியது. அந்தக் கருப்பு ஷால் அவளது வெள்ளை நிறக் கழுத்தையும், சுடிதார் டாப்பினுள் இருந்த மார்பின் அளவையும் மறைப்பதற்கு பதிலாக, இன்னும் எடுப்பாகவும் அழகாகவும் காட்டியது. அவளது மார்புக்குக் கீழிருந்த மிகச்சிறிய தொப்பையுடன் கூடிய வயிறு அதன் கீழிறங்கிய மறைந்திருந்த பகுதிகளும் என்னை ஏதேதோ செய்தன.
நான் அவளை அணு அணுவாக கண்களாலேயே ருசித்துக் கொண்டிருப்பதை அவளும் கவனிக்காமலில்லை. அவ்வப்போது வெளியிலிருந்து வந்து அவள் முகத்தில் விழும் வெளிச்சத்தில் என்னைப் பார்ப்பதையும் கவனித்தேன். ஏதாவது பேசலாமா என்று தோன்றியது. என்ன பேசுவது? எப்படி ஆரம்பிப்பது என்று தெரியாமல் முழித்துக் கொண்டிருந்தேன். திடீரென்று நான் எதிர்பார்க்காத நேரத்தில் என் காதில் ஒரு குரல் கேட்டது.
”எக்ஸ்க்யூஸ்மீ… டைம் என்ன?…”
நான் திரும்பிப் பார்த்தேன், அது அவள் தானா? இல்லை நமது கற்பனையா? என்ற எண்ணம் எனக்கு. அவள் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நிச்சயமாக அவள்தான் பேசியிருக்கிறாள் என்று புரிந்தது. எவ்வளவு இனிமையான குரல் அவளுக்கு!!
யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் போதே மீண்டும் கேட்டாள், “என்னங்க…? டைம் என்ன? என் மொபைல் சுவிட்ச் ஆஃப் ஆயிடுச்சு!!”
அப்போது தான் சுயநினைவுக்கு வந்தேன். டக்கென்று கையைப் பார்த்தால் கையில் கடிகாரம் இல்லை, எங்கோ மறந்து விட்டேன் என்பது தெரிந்தது. சரியென் மொபைல் ஃபோனைத் தேடினால், அப்போது தான் நினைவுக்கு வந்தது. அவள் காலைத் தடவும் ஆவலில் மொபைலை லாக் செய்து பேண்ட் பாக்கெடில் வைத்ததும், பின்னர் நடந்தக் கலவரத்தில் என் சுன்னியை பேண்டுக்குள் போட முடியாமல் பையின் அடியில் மறைத்ததும். அவளை கண்களால் ரசித்துக் கொண்டு இருந்ததில் என்னவன் இன்னும் விறைத்துப் போய் நின்றுகொண்டு இருக்கிறான் என்பதும் புரிந்தது. இப்போ எப்படி டைம் பார்த்து சொல்வது என்று யோசித்துக் கொண்டே, என் இடது பக்கமும், வலது பக்கமும் திரும்பி மொபைலைத் தேடுவது போல பாவணை செய்து கொண்டிருந்தேன்.
அதைப் பார்த்த அவள் “உங்க பாக்கெட்ல பாருங்க” என்றாள்.
எனக்கு தூக்கி வாரி போட்டது. இவளுக்கு எப்படித் தெரியும்? அப்படினா அவள் தூங்கிக் கொண்டிருக்கலையா? யோசித்தவாறே… இடது கை பையை பிடித்திருந்ததால், மெதுவாக என் இடது பாக்கெட்டினுள் இருந்த மொபைலை எடுக்க வலது கையை பையின் அடியில் நுழைத்தேன். நடுவில் என் தம்பி விறைத்துக்கொண்டு நின்றிருந்ததால் கொஞ்சம் கஷ்டப்பட்டு எடுக்க முயற்சி செய்து கொண்டிருந்தேன். ஆனால் முடியவில்லை. அவள் என்னையும் என் கைகளையும் உத்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் கொஞ்சம் தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு பையைப் பிடித்திருந்த இடது கையை பையின் அடியில் விட்டு பாக்கெட்டில் இருந்த மொபைலை வெளியில் எடுத்து விட்டேன். சரியாக அதே நேரத்தில் பேருந்து வேகமாக ஒரு ஸ்பீடு பிரேக்கரில் ஏறி இறங்க, மொத்த பேருந்தும் வேகமாக ஆட என் மடியில் இருந்த பை கீழே சாய்ந்தது. அதிர்ச்சியில் என் இரண்டு கைகளும் பையை இழுத்துப் பிடிக்க என் கையில் இருந்த மொபைல் எகிறி அவள் நெஞ்சில் பட்டு அவள் மடியில் விழுந்தது. ஆனால் அவள் அதை கவனிக்கக் கூட இல்லை. அவள் முகம் அதிர்ச்சியில் உறைந்து போயிருந்தது. அவள் கண்கள் எதையோ வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது.
ஆம், அவள் என் 7 இன்ச் சுன்னியை வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் வேகமாக கையிலிருந்தப் பையை வைத்து சுன்னியை மறைத்தேன். மேலும் யாரும் பார்த்திராத வண்ணம் அவள் கண் முன்பே என் சுன்னியை பேண்டுக்குள் கஷ்டப்பட்டு செலுத்தி ஸிப் ஐ போட்டு மூடினேன். அந்த அதிர்ச்சியிலிருந்து மீண்டு வந்தவளாய், பையால் மறைக்கப்பட்டு பின்னர் பேண்ட்-ஸிப்பிற்குள் சென்று மறைந்த என் சுன்னியிலிருந்து பார்வையை விலக்கி, மெதுவாக என் முகத்தை நோக்கி நிமிர்ந்து பார்த்தாள். எனக்கு மிகுந்த அவமானமாகப் போனது.அவள் எதுவும் செய்யாமல் தன் மடியிலிருந்த என் மொபைலைக் கையில் எடுத்தாள்.
’அதை எடுக்கத்தானே இவ்வளவு போராடினோம். எடுக்காமலே இருந்திருக்கலாம்’ என்று தோன்றியது எனக்கு.
ஆனால் எனக்கு அடுத்த அதிர்ச்சி காத்திருந்தது. என் மொபைல் போனை எடுத்துப் பார்த்தவள் மீண்டும் அதிர்ச்சியாகி பின் என் பக்கம் திரும்பி முறைத்தாள். என்னை மேலிருந்து கீழ் வரை பார்த்துவிட்டு என் மடியிலிருந்த பையின் மேல் மொபைலை வைத்துவிட்டு திரும்பிக் கொண்டாள். நான் புரியாமல் மொபைலை எடுத்துப் பார்த்ததும் இரண்டாவதாகத் தலையில் இடியே விழுந்தது போலிருந்தது. மொபைல் லாக் ஓபன் ஆகி அதில் நான் பார்த்துக் கொண்டிருந்த செக்ஸ் வீடியோ ஓடிக்கொண்டு இருந்தது. அதில் ஒரு ஆணும், பெண்ணும் நிர்வாண நிலையில் ’69’ பொசிஷனில் அனுபவித்துக் கொண்டு இருந்தனர். அவன் அவளது முடியில்லாத புண்டையை நக்கி, உறிஞ்சி சுவைத்துக் கொண்டிருந்தான். அந்தப் பெண்ணோ அவனது ‘8’ இன்ச் சுன்னியை முழுதாக வாய்க்குள் விட்டு எடுத்து கைகளால் உருவி விட்டு மீண்டும் வாய்க்குள் விட்டு ஊம்பிக்கொண்டு இருந்தாள்.
எனக்கு இதைப் பார்த்து அதிர்ச்சி கலந்த குழப்பமும், கவலையும் ஏற்பட்டது. எப்படி மொபைல் லாக் ஓபன் ஆகியிருக்கும் என்று யோசித்ததில் ஒரு விஷயம் புரிந்தது.
வீடியோ பார்த்துக்கொண்டிருந்த நான் அதை நிறுத்தாமலே ஃபோனை லாக் செய்து பாக்கெட்டில் போட்டதும், பின்பு ஃபோனை பாக்கெட்டில் இருந்து எடுக்கும் போது பேருந்து குலுங்கியதில் என் விரலின் ரேகை பட்டு ஓபன் ஆகி வீடியோ ஆன் ஆகியிருக்கும் என்றும் நானே ஒரு முடிவுக்கு வந்தேன். எது எப்படியோ என் சுன்னியைப் பார்த்தது மட்டுமில்லாமல், செக்ஸ் வீடியோ பார்த்ததும் தெரிந்து விட்டதே என்று என்னை நானே நொந்து கொண்டேன்.
அதே நேரந்தில் அவள் குனிந்து தன் கால் பாதத்தை தடவி ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தாள். எனக்கு உயிரே போனது போல் இருந்தது. அவள் நிமிர்ந்து என் முகத்தைப் பார்த்தாள், அவள் கண்களில் கோபக்கணல் எரிந்து கொண்டிருந்தது. விஷயத்தை முழுதாகத் தெரிந்து கொண்டதை என்னால் உணர முடிந்தது. நான் அவள் கால்களைத் தடவியும், அழுத்தியும் விட்டதை அப்போது தூக்கத்தில் கவனிக்காது விட்டாலும், இப்போது நினைவுபடுத்திப் பார்த்து புரிந்து கொண்டாள் என்றும் தெரிந்தது. நான் அவள் கண்களை சந்திக்க முடியாமல் வெட்கி, தலை குனிந்தேன். அவள் இருக்கையை விட்டு எழுந்து பின்னால் செல்ல திரும்பினாள். என்னைப் பற்றி அசிங்கமாக நினைத்து விட்டாள் என்றும், ஏற்கனவே உட்கார்ந்திருந்த பின் இருக்கைக்கு திரும்பி போகிறாள் என்பது புரிந்த போது என்னையே நான் வெறுத்து விட்டேன்.
சரியாக அதே நேரத்தில் பேருந்தின் விளக்குகள் அனைத்தும் போடப்பட்டது. ஓரிரு நிமிடங்களில் பேருந்து தன் வேகத்தைக் குறைத்துக் கொண்டு நின்று போனது. நடத்துநர்உள்ளே வந்து, பேருந்து சிறிது நேரம் நிற்கும் என்றும், கழிவறை பயன்படுத்துபவர்களும், தேநீர் அருந்துபவர்களும் போய் வருமாறு சொல்லிவிட்டு சென்றார். எல்லாரும் ஒவ்வொருவராக கீழே இறங்கிக் கொண்டிருந்தனர். அவள் மட்டும் நின்று கொண்டே இருந்தாள். என்னால் அதற்கு மேல் அங்கு இருக்க முடியவில்லை. ஊருக்கு போய் சேரும் வரை இப்படி பய உணர்வுடனும், குற்ற உணர்வுடனும் இருக்க முடியாது என்பதால் இங்கேயே இறங்கி வேறு பேருந்தில் ஏறிப் போய் விடலாம் என்று தோன்றியது. அவளிடம் மன்னிப்புக் கேட்க எண்ணினேன். ஆனால் அவளிடம் பேச தைரியம் வராததால் நான் எழுந்து என் பையுடன் கீழே இறங்கி விட்டேன்.
கீழே இறங்கிய பின்பு தான் புரிந்தது பேருந்து இப்போது தான் உளுந்தூர்பேட்டை வந்திருக்கிறது என்று. சரி வேறு வண்டி ஏறிக்கொள்வோம் என்று பார்த்தால் வேறு வண்டி இல்லை என்று சொன்னார்கள். வேண்டுமென்றால் அடுத்த டோல்கேட்டில் இறங்கி வேறு வண்டி மாறிக்கொள்ள சொன்னார்கள். சரி வேறு வழியில்லை, அப்படியே செய்து கொள்வோம் என்று முடிவு செய்து கொண்டேன். ஆனாலும் பேருந்தில் ஏற மனம் வரவில்லை, கீழேயே நின்றிருந்தேன். அந்த சமயம் பேருந்திலிருந்து அவள் இறந்கி என்னை நோக்கி வந்தாள். எனக்கு நெஞ்சு படபடக்கத் தொடங்கியது. வந்தவள் என்னைத் தாண்டி கழிவறையை நோக்கி திரும்பிப் பார்த்துக் கொண்டே சென்றாள். கழிவறை உள் நுழையும்முன் ஒருமுறை நின்று திரும்பிப் பார்த்தாள், ஆனால் அவள் பார்க்கும் போது நான் திரும்பிக்கொண்டேன். போனவள் 2 நிமிடத்தில் திரும்பி வேகமாக வந்தாள், என் அருகில் வந்ததும் வேகத்தைக் குறைத்து சற்று தூரத்தில் நின்றுவிட்டாள். ஆனால் எதுவும் பேசவில்லை. காரணம் தெரியாமல் நானும் திரும்பி திரும்பிப் பார்த்தேன்,எனக்கும் அவளிடம் மன்னிப்பு கேட்டுவிட மனம் உந்தியதால் தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு அவளருகில் போனேன்.
நான் : “எக்ஸ்க்யூஸ்மீ”
அவள் : …………..
நான் : “மேடம், உங்கள தாங்க”
அவள்: (எதுவும் பேசாமல் என்னை பார்க்க)………
நான் : “சாரிங்க… என் மேல் உங்களுக்கு கோவம் இருக்கும் னு தெரியும், பட் நான் என்ன சொல்றேன்னும் கொஞ்சம் கேளுங்க, ப்ளீஸ்…”
அவள் : “சாரியா? எதுக்குங்க சார் சாரியெல்லாம் கேக்குறீங்க? நீங்க எங்க, எப்போ, எத வேணாலும் பண்ணிட்டு ஈஸியா சாரியும் கேட்டுடுவீங்க… நான் யாரு சார் உங்கள மன்னிக்கறதுக்கு?”
நான் : “இல்லங்க… அந்த நேரத்துல எனக்கு என்ன ஆச்சுனே தெரியல… ஏன் அப்படி நடந்துக்கிட்டேன்னும் தெரியல… அதான்…”
அவள் : “ஓ… தெரியாம தான் அவ்ளோ பேர் இருக்குற பஸ் ல அவ்ளோ தைரியமா பிட்டுப்படம் பாத்துக்கிட்டு, அத கையில புடிச்சுக்கிட்டு இருந்தீங்களா?… நீங்க எத வேணா பாருங்க, எத வேணா கையில புடிங்க… ஆனா என்ன டச் பண்றதுக்கு உங்களுக்கு எப்படிங்க தைரியம் வந்தது? (இது மட்டும் மெல்லிய குரலில்)
நான் : “சாரிங்க… உண்மையிலயே எனக்கு கொஞ்சம் ஓவராயிடுச்சு”
அவள் : “என்ன ஓவராயிடுச்சு? ஓ… குடிச்சிட்டு போதைல பண்ணிட்டேன்னு சொல்லப் போறீங்களா?”
நான் : “ச்சே… ச்சே… அந்த பழக்கம் எல்லாம் எனக்கில்லங்க…”
அவள் : “ஓ… இல்லனா மட்டும் இவரு ரொம்ப நல்லவரு தான்…”
நான் :”சாரிங்க… தயவு செஞ்சு என்ன மன்னிச்சிடுங்க, நான் கிளம்புறேன்”
அவள் :”எங்க சார் கிளம்புறீங்க?”
நான் :”உங்ககிட்ட சாரி கேட்டுட்டு, வேற பஸ் ஏறிக்கலாம்னு தான் கீழ இறங்குனேன். ஆனா வேற பஸ் இல்லங்க. அதுனால வேற வழி இல்ல… இந்த பஸ்லயே வந்து அடுத்த டோல்கேட்ல இறங்கி வேற பஸ் மாறிக்குவேன், உங்கள தொந்தரவு பண்ணதுக்கு மன்னிச்சுக்கோங்க”
அவள் :”நீங்க எங்க வேணா போங்க… பட் 2 நிமிஷம் என் கூட வந்துட்டு போங்க…”
நான் :”எங்க? எதுக்கு?”
அவள் :”ஓ… எங்க? எதுக்கு?னு சொன்னா தான் வருவீங்களா சார்? உங்களுக்கு தேவனா அங்கங்கே தொடுவீங்க… பண்ணுவீங்க… நாங்க உதவி கேட்டா மட்டும் எங்க? எதுக்கு? னு கேட்டுதான் செய்வீங்களோ?! உங்கள ஒண்ணும் பண்ணிட மாட்டேன்… வாங்க”
நான் :”ஏங்க, நான் தான் சாரி சொல்லிட்டேனே… அப்புறம் ஏங்க?… சரி வாங்க… என்ன பண்ணணும்? சொல்லுங்க பண்றேன்”
அவள் :”ஓஹோ… பண்ற ஆசையெல்லாம் வேற இருக்கா? நான் பாத்ரூம் போன இடத்துல ஆம்பளங்க நிறைய பேர் இருக்காங்க… அதனால போக முடியல… அதான் வேற எங்கயாவது போலாம்னா தனியா போக பயமா இருக்குனு தான் கூப்பிட்டேன். சார் வேற எதயும் கற்பனை பண்ணிக்காதீங்க… துணைக்கு வந்தா போதும்.”
நான் :”இவ்ளோ தானா… சரி, வாங்க…
சாலை ஓரத்திலேயே கொஞ்ச தூரம் செல்ல கொஞ்சம் மறைவான இடம் இருந்ததால் என்னை தள்ளியே நிற்கச்சொல்லிவிட்டு அவள் மட்டும் போயிட்டு வந்தாள். திரும்பி வரும்போது தான் அவள் கையில் ஒரு தண்ணீர் பாட்டில் இருந்ததை கவனித்தேன். கொஞ்சம் யோசிச்சுட்டு கேட்டேன், “ஏங்க டாய்லெட் க்கே போயிருக்கலாமே… ஏங்க வெளியே வந்து சிரமப்பட்டுட்டு இருக்கீங்க?” என்றேன்.
நான் பாட்டிலை பாத்துட்டு தான் கேக்கறேன்றத அவளும் புரிஞ்சுக்கிட்டு “நீங்க நினைக்கற மாதிரியெல்லாம் ஒண்ணும் இல்ல, நான் யூரின் தான் போனேன், பட் எங்க மதத்துல சுத்தமா இருக்கணும்னு எப்பவும் தண்ணீர் யூஸ் பண்ண சொல்லிக் கொடுத்துருக்காங்க, அது மட்டும் இல்லாம பொண்ணுங்களுக்கு எப்பவும் இது தேவ தான், அது பொண்ணுங்க விஷயம், பொண்ணுங்களுக்கு தான் புரியும்” என்று சொன்னாள்.
நான் உடனே “ஓ… உங்களுக்கு உடம்பு சரியில்ல… அதானே..” என்றேன்.
அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்ல “நீங்களும் போயிட்டு வாங்க சீக்கிரம்” என்றாள்.
நான் “இல்லங்க பரவால்ல பாத்துக்கலாம்” என்றேன்.
அவள் “பஸ்ல இருந்து இறங்குனதுல இருந்து பாத்துட்டே தான் இருந்தேன், பாத்ரூமும் போகல, டீயும் குடிக்கல எனக்கு தெரியும் போயிட்டு வாங்க பஸ் எடுத்துடப் போறாங்க”
சரியென்று நானும் சற்று தள்ளி போய் நின்று கொண்டே யூரின் போனேன், முடிக்கும் போது எனதூ தம்பியை 2 தடவை ஆட்டிவிட்டு பேண்டுக்குள் ஸிப் ஐ போட்டுக்கொண்டே திரும்பிப் பார்த்தேன், அவள் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
நான் அருகில் வந்ததும் கேட்டாள், “எப்போதும் இதே நினைப்பு தானா?” என்று.
”எனக்கு புரியல, என்ன சொல்றீங்க” னு கேட்டேன்.
”சார் இப்போ என்ன பண்ணுணீங்க” னு கேட்டாள்.
”எதுவும் இல்லையே, யூரின் தான் போனேன்”
”அது தெரியும், அதுக்கப்புறம் என்ன பண்ணீங்க?”
அவள் கேட்டுக் கொண்டு இருகீகும் போதே நடத்துநரின் குரல் கேட்டது, “ஏம்பா வர்றீங்களா இல்லையா? பஸ் கெளம்பப் போகுது” என்று.
இருவரும் விரைவாக சென்று பேருந்தில் ஏறினோம். முதலில் ஏறிய நிஷா தன் இருக்கைக்கு அருகில் சென்று திரும்பிப் பார்த்தாள். நான் ஓட்டுநரிடம் பேசிக்கொண்டு இருப்பதைக் கண்டு என்னருகில் வந்து “என்னாச்சு” என்று கேட்டாள்.
நான் அடுத்த டோல்கேட் எவ்வளவு தூரம்? எவ்வளவு நேரம்? என்பது பற்றி விசாரித்துக் கொண்டிருப்பதாக சொன்னவுடன் சட்டென முகம் மாற கோவமாக “டேய் லூசு வாடா பேசாம” என்றாள்.
நான் ஆடிப் போனேன். அவள் என்னை அப்படிப் பேசியது எனக்குள் ஒருவிதக் கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்தி இருந்தாலும் அதை வெளிக்காட்டிக் கொள்ளாமல் நான் “ஏங்க என்னாச்சு, அதான் உங்ககிட்ட சாரியும் கேட்டுட்டேன், உங்களுக்கு உதவியும் செஞ்சுட்டேனே, இன்னும் கோவம் தீரலையா?” என்று கேட்டேன்.
அவள் “ஆமாண்டா, இன்னும் தீரலை. பேசாம வரப்போறியா? இல்லையா?” என்று சொல்லிவிட்டு வேகமாக முன்னே நடந்தாள், நானும் பின்னாலேயே போனேன். இருக்கை அருகில் போனதும் எனக்கு வழிவிட்டு “நீ உள்ளே போ” என்றாள்.
”இல்ல நான் முதல் சீட்லயே உட்கார்ந்துக்கறேன்”
”எதுக்கு? டோல்கேட் வந்ததும் சொல்லாம கொள்ளாம இறங்கி ஓடுறதுக்கா?”
எனக்கு சிரிப்பு வந்தது, “மனதுக்குள் பட்சி சிக்கிடுச்சு” என்று சொல்லிக் கொண்டு, சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டு கேட்டேன், “உங்களுக்கு என்னதான் வேணும்” னு கேட்டேன்.
அவள் சட்டென்னு சொன்னாள் “நீ தான் வேணும், கல்யாணம் பண்ணிக்கிறியா” என்று ‘மெட்ராஸ்’ பட பாணியில் சொல்ல எனக்கு சந்தோசம் தாங்கவில்லை.
”நிஜமாவா”
”ம்ம்ம்… ஆச தான்” என்று சொல்லி என் இரு தோள்களையும் இரு கைகளால் பிடித்து அழுத்தி உட்கார வைத்தாள்.
அப்படி அழுத்தும் போது அவளது மாங்கனிகளில் ஒன்று என் முதுகில் 2 நொடிகள் அழுந்தியதை உணர்ந்தேன். அப்படியே ஜிவ்வென்று இருந்தது.
ஒரு வழியாக இருவரும் இருக்கைகளில் அமர்ந்தோம். நாங்கள் பேருந்தில் ஏறும் போதே விளக்குகள் அணைக்கப்பட்டு இருந்ததால் இவை எதையும் யாரும் பார்த்திருக்க முடியாது.
நான் அவளருகில் சென்று மெல்லியக் குரலில் கேட்டேன், “ஏங்க நீங்க இப்படி என் கூட பேசிட்டு இருக்கறத பத்தி பின்னாடி உட்கார்ந்து இருக்குற உங்க அம்மா எதுவும் நினைக்க மாட்டாங்களா?”
இதைக் கேட்ட அவள் சற்று பலமாகவே சிரித்து விட்டாள். பிறகு கேட்டாள், “ஏன்டா பக்கத்தில் உட்கார்ந்து இருந்தா அம்மாவா? அப்படினா நீ எனக்கு அப்பாவா? அண்ணணா?” என்றாள்.
அதற்கு நான் கொஞ்சம் அசட்டு தைரியத்துடன் “கல்யாணம் பண்ணிக்கிறியா னு கேட்டுட்டு இப்போ அப்பாவா? அண்ணணா? னு கேக்குறீங்களே… புருஷன்னு வச்சிக்கலாமே” என்று கேட்டேன்.
”ஓ… வச்சிக்கலாமே…” என்று சொல்லி விட்டு சிரித்தாள். பின் கேட்டாள் “உன் பேரென்ன?” என்று.
என் பெயர், ஊர், வேலை, அப்பா, அம்மா, திருமண விவகாரம் என ஒன்று விடாமல் சொல்லி முடித்தேன். அவளைப் பற்றி கேட்டேன். அப்போது தான் “அவள் பெயர் ‘நூருநிஷா’ என்றும் சுருக்கமாக ‘நிஷா’ என்று கூப்பிடுவார்கள், நீயும் அப்படியே கூப்பிடலாம்” என்றும் கூறினாள்.
நான் உடனே ஓகே நிஷா என்று சொல்லி கை கொடுக்க அவளும் என் கையைப் பிடித்து குலுக்கினாள்.
அவள் : “அது சரி நான் கீழே கேட்டதுக்கு பதிலே சொல்லல”
நான் : “என்ன கேட்டீங்க”
அவள் : “நீ யூரின் போய் முடிச்சதும் ‘மாஸ்ட்ருபேட்’ (சுயஇன்பம்) பண்ணினத நான் பார்த்தேன், அதான் கேட்டேன்”
நான் :”ச்சே… ச்சே… நீங்க தப்பா நினைச்சுட்டீங்க, அது மாஸ்ட்ருபேஷன் இல்லங்க, கிளீனிங் ப்ராசஸ்”
நிஷா :”அப்படினா”
நான் :”உங்கள மாதிரி போறப்போ எல்லாம் தண்ணீர் பாட்டிலோட போக முடியாது இல்லையா? அதுக்காகவே ஆண்களால் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட கிளீனிங் ப்ராசஸ் தான் அது. யூரின் போய் முடிச்சதும் 2 தடவ ஆட்டிவிட்டுட்டா மீதி இருக்குற யூரின் ட்ராப்ஸ் கீழ விழுந்துடும். அவ்ளோ தான். சுருக்கமா சொல்லணும்னா அது ஆண்களால் மட்டுமே புரிந்து கொள்ளக் கூடிய, செய்யமுடிந்த ஒன்று”
நிஷா :”ஓ… இப்படி எல்லாம் கூட இருக்கா?
நான் :”எனக்கு ஒரு சந்தேகம். நீங்க ஏன் நான் யூரின் போனதப் பாத்துட்டே இருந்தீங்க?”
நிஷா :”சும்மா நீ என்ன பண்றனு பாத்தேன். அவ்ளோ தான்.
நான் :”நம்புற மாதிரி இல்லையே! உண்மைய சொல்லுங்க”
நிஷா :”அது வந்து, எப்படி சொல்றதுனு தெரியல, காலேஜ் படிக்கும்போது ஹாஸ்டல்ல பொண்ணுங்க எல்லாரும் சேர்ந்து பிட்டுப்படம் பாத்துருக்கோம். பட் நேர்ல பாக்கணும் னு ரொம்ப ஆசையா இருக்கும், பட் எப்படி பாக்கறது? யார்கிட்ட கேக்க முடியும்? அது நடக்கவே இல்ல, இன்னிக்கு எதிர்பாக்காம திடீர்னு உன்னோடதப் பாத்தேனா… கூடவே பிட்டுப்படமும் பாத்துட்டேனா… அதான் எப்படி ரியாக்ட் பண்றதுன்னே தெரியாம, ஓவரா பண்ணிட்டேன்னு தோணுச்சு. இன்னொரு தடவ முழுசா உன்னோடதப் பாக்கணும்னு நினைச்சேன். அதான் உன்னத் தேடி வந்தேன்”
(அவளே இவ்வளவு வெளிப்படையாக பேசியதை நான் இன்ப அதிர்ச்சியுடன் கேட்டுக்கொண்டிருந்தேன்.)
நான் :”ம்ம்… பாத்தாச்சா… ஓகேவா?
நிஷா :”எங்க? இருட்டுல ஒண்ணுமே தெரியல, நீயும் வேகமா ஆட்டிட்டு உள்ள போட்டுட்ட.”
நான் : நீ நிஜமாதான் சொல்றியா, இல்ல என்ன சோதிச்சுப் பாக்குறியா?
நிஷா : போடா லூசு! உன்னத் தேடிப்புடிச்சு திரும்பக் கூட்டிட்டு வரும்போதே உனக்குப் புரியலையா. “அவ்வளவு பெரிய டியூப் லைட்டா டா நீ?!”
நான் ஒன்றும் புரியாமல் முழித்துக் கொண்டிருக்கும் போதே, இருட்டில் அவளது வலது கை என் தம்பியை பேண்ட்டுடன் சேர்த்து இருக்கிப் பிடித்திருந்தது.
அந்த நொடியில் என் தம்பி விரைக்கத் தொடங்கி இருந்தான். என் மனமோ சொர்க்கலோகத்தை நோக்கிப் பயணிக்க ஆரம்பித்திருந்தது.
– தொடரும்